🌟 Ile Gmina Płaci Za Grunt Pod Drogę

Podziały nieruchomości pod drogi publiczne. Jak przekonać gminę do wykupienia działki lub wypłacenia odszkodowania? Zagadnienie 9 z 40 Rafał Rychlicki, Geodetic Vice-CEO, Court Expert, Licensed Land Surveyor (1,2) Jako geodeta uprawniony (1, 2) i biegły sądowy w zakresie prawnym nieruchomości corocznie w całej Polsce wykonuję podziały dla setek działek z przeznaczeniem pod nieruchomości komercyjne i mieszkaniowe. Dlatego w ramach serii „Podziały nieruchomości w ujęciu inwestorskim. 40 zagadnień okiem biegłego sądowego” chcę się podzielić najczęściej występującymi przypadkami w zakresie podziałów nieruchomości. Gminy uchwalając mpzp określają tereny przewidziane na inwestycje publiczne. Mogą to być tereny pod obiekty użyteczności publicznej, tereny zieleni oraz drogi. Nieruchomości te należą zazwyczaj do osób prywatnych, które od dnia uchwalenia planu, nie mają prawa do realizacji innych inwestycji na swoich nieruchomościach (np. domu). Taka zmiana powoduje spadek wartości nieruchomości i jej nieprzydatność dla obecnych właścicieli. Dlatego też właścicielom lub użytkownikom wieczystym zazwyczaj zależy na szybkiej sprzedaży nieruchomości na rzecz gminy. Czy można zmusić gminę do wykupu gruntów przeznaczonych pod drogi? Kto zleca i opłaca podział nieruchomości i operat szacunkowy? Czy odszkodowanie zawsze musi mieć formę finansową? Kiedy odszkodowanie się nie należy? Czy przeznaczanie w mpzp dróg na komunikację wewnętrzną, a nie jako drogi publiczne jest przekroczeniem kompetencji gminy? Czy wystąpienie o odszkodowanie może się przedawnić? I co zmieniła specustawa drogowa? Czy właściciel lub użytkownik wieczysty możne zmusić gminę do odkupienia nieruchomości? MPZP ustala przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określa sposób zagospodarowania terenu. Jednym z podstawowych parametrów MPZP są linie rozgraniczające określające, które części nieruchomości zostaną przeznaczone pod drogi publiczne. Znam przypadki, gdzie w planowanej nieruchomości inwestycyjnej należało przeznaczyć 50% powierzchni pod drogi publiczne, czego inwestor nie sprawdził przed zakupem nieruchomości. Gminy nie zawsze chętnie przejmują takie nieruchomości na własność, co wynika z ograniczeń budżetowych. Właściciel nieruchomości na podstawie art. 36 Ustawy o planowaniu przestrzennym może zmusić gminę do wykupu nieruchomości lub jej części, albo wnioskować o odszkodowanie. Jeśli na wniosek właściciela gruntu gmina nie chce reagować, to musi on złożyć wniosek do sądu. Sąd może nakazać złożenia przez gminę oświadczenia woli o dokonanie zakupu lub zasądzić odszkodowanie. Jeśli pod drogę zajęto tylko fragment nieruchomości, to właściciel może zwrócić się do władz gminy o geodezyjny podział działki w części planowanej pod drogę publiczną. Z mocy przepisów art. 98 Ustawy o gospodarce nieruchomościami, działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne (gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe) z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą z mocy prawa odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Następuje to w dniu, gdy decyzja o podziale stała się ostateczna, lub orzeczenie o podziale nieruchomości stało się prawomocne. W tym momencie właściciel nabywa prawo do wnioskowania o odszkodowanie. Podobnie traktowane są nieruchomości, których podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna, albo orzeczenie o podziale prawomocne. Zobacz więcej przykładowych podziałów nieruchomości >> Kto wnioskuje o podział i kto za to płaci? W związku z tym, że to organy publiczne planują inwestycje drogowe, nasuwa się pytanie. Kto wnioskuje o podział geodezyjny i kto pokrywa koszty – właściciel nieruchomości czy urząd? Podział może być przeprowadzony z urzędu, albo na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości. Zgodnie z art. 97 Ustawy o gospodarce nieruchomościami „podziału dokonuje się na wniosek i koszt osoby, która ma w tym interes prawny”. Podział nieruchomości można również wykonać z urzędu, jeżeli jest on niezbędny do realizacji celu publicznego, a więc również drogi publicznej. Pisałem jednak wcześniej, że gminy nie zawsze chętnie odkupują takie nieruchomości na własność ze względów finansowych. Dlatego, to właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może wystąpić o podział nieruchomości zgodny z mpzp, jeśli gmina nie wykazuje chęci odkupienia części lub całości nieruchomości. Operat szacunkowy wykonywany przez rzeczoznawcę majątkowego zleca jednak urząd. Rzeczoznawcy do stałej (np. na rok) współpracy z urzędem wybierani są w drodze przetargu. Jakie dokumenty są konieczne do odszkodowania? Do złożenia wniosku o odszkodowanie za działki gruntu przejęte pod drogi publiczne w wyniku podziału nieruchomości na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, wymagane są: mapa z projektowanym podziałem, ostateczna decyzja zatwierdzająca podział i odpis z KW potwierdzający prawo własności/użytkowania wieczystego nieruchomości (stan po podziale nieruchomości), numer rachunku bankowego, na który ma być przelana wynegocjowana kwota. Dla osób prawnych lub prowadzących działalność gospodarczą będących właścicielami nieruchomości wymagane może być przedstawienie kopii wypisu z KRS lub CEiDG. Jeśli występuje spadkobierca, to konieczne będzie postanowienie sądowe o nabyciu praw do spadku lub akt notarialny poświadczenia dziedziczenia. Niektóre gminy posiadają wzory wniosków dostępne do pobrania i warto zaznaczyć, że w niektórych z nich możliwe jest od razu narzucenie własnej propozycji odszkodowania, która i tak w dalszych krokach będzie podlegać negocjacjom między właścicielem, a organem. Za złożenie wniosku nie wnosi się opłat skarbowych. Zobacz więcej przykładowych podziałów nieruchomości >> Wydzielanie działki gruntu pod drogę publiczną Wydzielenie działki gruntu pod drogę publiczną wymaga przeprowadzenia geodezyjnego podziału nieruchomości. Zarządca wydzielonej działki gruntu pod drogę publiczną musi uzyskać prawo do dysponowania, czyli nabyć ją w drodze umowy, wywłaszczyć lub podpisać umowę uprawniającą do korzystania. Wykonuje się to w kilku trybach. W przypadku, gdy teren nie jest objęty mpzp musi być wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji drogi publicznej, a jeśli jest mpzp i obszar jest przeznaczony pod drogę publiczną, to nieruchomości zazwyczaj przechodzą na własność Skarbu Państwa lub JST w kilku trybach: Poprzez wywłaszczenie nieruchomości na mocy Ustawy z dnia r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( 2003 nr 80 pkt 1. Mówi: ‘Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych (…) na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.”Na mocy Ustawy z dnia r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną ( 1998 nr 133 Art. 73. 1. mówi, że „Nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. Dalej punkt Art. 73. 2. Ustawy mówi: „Odszkodowanie (…), wypłaca: 1) gmina – w odniesieniu do dróg będących w dniu 31 grudnia 1998 r. drogami gminnymi, 2) Skarb Państwa – w odniesieniu do pozostałych dróg”.Na mocy „Specustawy drogowej„, tj. Ustawy z dnia r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( 2003 nr 80 pkt 4. mówi, że „Nieruchomości lub ich części (…) stają się z mocy prawa: 1) własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych, 2) własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych – z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.” Jednym z trybów wywłaszczania nieruchomości pod drogi publiczne jest „Specustawa drogowa” Ustawa z dnia r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( 2003 nr 80 mocy Ustawy z dnia r. o gospodarce nieruchomościami ( 1997 nr 115 poz. 741). Art. 98. 1 mówi, że „Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.” Zobacz więcej przykładowych podziałów nieruchomości >> Jaka jest wysokość odszkodowania za wywłaszczenie? Kto i na jakiej podstawie określa wartość odszkodowania za przejętą przez JST lub Skarb Państwa działkę pod drogę publiczną? Odszkodowanie określa rzeczoznawca majątkowy powołany przez urząd. Określa on wartość rynkową wywłaszczanej nieruchomości. Na wysokość odszkodowania ma wpływ przeznaczenie, stan nieruchomości, sposób użytkowania, stopień wyposażenia, sposób użytkowania (dotychczasowy i przyszły), ceny rynkowe podobnych nieruchomości drogowych, lokalizacja, wartość wywłaszczonej działki gruntu na dzień wydania decyzji o wywłaszczeniu. Znaczenie ma również przyjęta do wyceny metoda kalkulacji: metoda porównywania parami, metoda korygowania ceny średniej lub podejście kosztowe. W sytuacjach, gdy jest wydana decyzja o przyznaniu odszkodowania, to wartość nieruchomości określa się na dzień wydania decyzji o odszkodowaniu. Warto wiedzieć, że dla nieruchomości wywłaszczanych na podstawie specustawy różnicuje się zasady ustalania wysokości i wypłacania odszkodowań. Jeśli chodzi o wysokość odszkodowania to ustala się ją według stanu nieruchomości na dzień wydania decyzji o realizacji inwestycji drogowej, a także według wartości z dnia, w którym nastąpiło ustalenie wysokości należnego odszkodowania. Wywłaszczanie działek następuje z dniem wydania ostatecznej decyzji zezwalającej na realizację drogi publicznej. I od tego dnia, ale nie dłużej niż 30 dni wydawana jest decyzja o wysokości odszkodowania. O uzyskanie odszkodowania musi wystąpić osoba uprawniona. Wypłacana jest zaliczka 70% wartości odszkodowania w terminie 30 dni od złożenia wniosku. W sytuacjach, gdy jest rygor wykonalności natychmiastowej, to jest to 60 dni. Czy organ może podważyć wysokość wnioskowanego odszkodowania? O wniosek o odszkodowanie występuje właściciel gruntu. Wykonanie operatu szacunkowego rzeczoznawcy majątkowemu zleca jednak urząd. Czy można podważyć wycenę rzeczoznawcy majątkowego w zakresie określania wartości nieruchomości do odszkodowania? Tak, i mogą to wykonać obie strony procedury (właściciel i urząd). Właściciel nieruchomości może podważyć operat szacunkowy, który został wykonany przez rzeczoznawcę powołanego przez urząd. Może on wtedy zaproponować kontr-operat, a jeśli strony nie dochodzą do porozumienia, to w postępowaniu sądowym może zostać powołany biegły sądowy w tym zakresie. Na procedurę pokusił się również jeden ze starostów, który zaproponował właścicielowi wywłaszczonej nieruchomości odszkodowanie w wysokości ponad 52 tyś. Rzeczoznawca wykonał jeden operat i wykazał kwotę ponad 49 tyś zł, a następnie po kilku miesiącach dosłał nowy operat korygujący kwotę na ponad 52 tyś zł. Drugi operat uwzględniał cechy otoczenia w podejściu porównawczym metodą korygowaną ceny średniej. Wójt podważył decyzję uzasadniając zawyżenie wartości odszkodowania, bo porównano nieruchomość do przeważających nieruchomości o przeznaczeniu innym niż drogowe. Wojewoda łódzki oddalił skargę, cofnął ją do ponownego rozpatrzenia i wyjaśnił, że odszkodowanie się należy, a sporna jest tylko wysokość odszkodowania. Zgodnie z wyrokiem NSA z r. (I OSK 4132/18) rzeczoznawca oszacowuje wartość nieruchomości na podstawie cen transakcyjnych rynku lokalnego porównując takie same nieruchomości (w tym przypadku drogowe). Jeśli dane lokalne są niewystarczające (brakuje takich nieruchomości w gminie i powiecie), to powinien sięgnąć do danych z rynku regionalnego (województwo). Rzeczoznawca może przyjąć do analizy przeznaczenie nieruchomości przeważających wokół nieruchomości (innych niż drogowe), ale dopiero wtedy, gdy brakuje ich na szczeblu lokalnym i regionalnym. W mojej ocenie w przypadku dróg jest niemożliwe, aby na terenie województwa nie było do czego porównać działki. Jaka jest forma odszkodowania? Za działki gruntu przeznaczone pod drogi publiczne, które przeszły na własność JST lub Skarbu Państwa przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym, a właściwym organem. Zwyczajowo są to odszkodowania pieniężne wypłacane jednorazowo w ciągu 14 dni od dnia, kiedy decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna lub decyzja o wywłaszczeniu podlega wykonaniu. W sytuacji, gdy zajęcie nieruchomości jest niezwłoczne, na wniosek osoby wywłaszczanej wypłacane jest 70% wartości odszkodowania w formie zaliczki w terminie 50 dni od dnia złożenia wniosku o wypłacenie zaliczki. Zdarzają się również inne forma odszkodowania. Jedną z nich jest zwolnienie z podatków w uzgodnionym terminie od innych nieruchomości zlokalizowanych w gminie. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. W przypadku braku porozumienia stron, odszkodowanie wypłaca się w trybie wywłaszczenia nieruchomości na mocy Ustawy z dnia r. o gospodarce nieruchomościami. Kolejnym sposobem rozliczenia odszkodowania jest przyznanie nieruchomości zamiennej. Zobacz więcej przykładowych podziałów nieruchomości >> Jak zwiększyć wartość odszkodowania? Dodatkowym benefitem dla właścicieli nieruchomości wywłaszczanych w trybie specustawy jest dodatkowe 5% odszkodowania za niezwłoczne wydanie nieruchomości w terminie 30 dni. Przyszły właściciel musi zapewnić lokal zastępczy osobie wywłaszczanej w terminie faktycznego przejęcia nieruchomości w posiadanie. Dodatkowo, w przypadkach wywłaszczania nieruchomości zabudowanych (budynek lub wyodrębniony lokal mieszkalny) w trybie specustawy, można zwiększyć wysokość odszkodowania o 10 000 zł odpowiednio w odniesieniu do budynku mieszkalnego lub każdego lokalu mieszkalnego znajdującego się na tej nieruchomości. Można również wnosić o poprawki operatu szacunkowego, o czym w dalszej części artykułu. Rzeczoznawca majątkowy w operacie może przez przypadek pominąć pewne elementy, które niesłusznie zaniżą wartość nieruchomości. Dlatego, właściciel powinien współpracować w tym zakresie z prawnikiem, który biegle zna procedury i tryby wywłaszczania działek, oraz z rzeczoznawcą, który włada biegle metodami szacunkowymi operatów i wybierze najkorzystniejszą w dla danej sytuacji. Taki układ pozwoli zwiększyć szanse uzyskania większego i słusznego odszkodowania. Kwestia odszkodowania zależna jest od wielkości działki przeznaczonej pod drogę. W przypadku podziałów w oparciu o mpzp granice pasa drogowego wyznaczają linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Dokładne i precyzyjne określenie tych linii również będzie miało wpływ na wartość odszkodowania. Zwłaszcza w przypadku starych i nieczytelnych mpzp. Kiedy nie należy się odszkodowanie? Odszkodowanie nie zostanie wypłacone jeżeli działka zostanie przeznaczona w MPZP pod drogę wewnętrzną, a nie pod drogę publiczną. W takim przypadku zostaje ona zapewniona pod komunikację, jednak nie przechodzi na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa. Jest to sprytny zabieg, gdzie wydzielone zostają tereny komunikacyjne bez wypłaty odszkodowania, a właściciele muszą tymi terenami administrować i o nie dbać. Warto jednak zaskarżać takie uchwały. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia r. znak II SA/Po 482/19 stwierdził nieważność uchwały zatwierdzającej MPZP. Sąd uznał, że Gmina przekroczyła granice władztwa planistycznego, wprowadzając do przedmiotowego mpzp drogi wewnętrzne, które w istocie wykazują cechy charakterystyczne dla dróg publicznych. Takie działanie gminy stanowi próbę przeniesienia obowiązku realizowania zadań tj. budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg wewnętrznych, zarządzenie, na właścicieli nieruchomości, na których miałaby być zlokalizowane wspomniane drogi. Co, więcej właściciele drogi wewnętrznej odpowiadają również za ewentualne wypadki, np. złamanie nogi na nieodśnieżonych chodnikach. Przedawnienie wystąpienia o odszkodowanie Wystąpienie o odszkodowanie nie ulega przedawnieniu. Wyjątkiem są sytuacje, o których mowa w Ustawie z dnia r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną ( 1998 nr 133 Art. 73. pkt 4. mówi, że „Odszkodowanie (…) będzie ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa”. Wynika z tego, że właściciele, którzy nie złożyli wniosku w tym terminie, nie mogą mieć roszczeń w zakresie uzyskania odszkodowania za przeznaczenie ich działki pod drogi publiczne. Podatek dochodowy i VAT od odszkodowania Czy uzyskanie odszkodowania podlega opodatkowaniu? Znalazłem kilka interpretacji indywidualnych organów podatkowych, które wskazują na możliwość zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości. Jedna z nich jest interpretacja indywidualna pismo z dnia r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej a inną interpretacja indywidualna Pismo z dnia r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPB4/415-766/16-2/IM. W niektórych sytuacjach przysługuje zwolnienie z PIT odszkodowania za grunty przejęte pod drogi publiczne. Zaznaczam, że są to indywidualne interpretacje podatkowe, a więc nie muszą mieć zastosowania w innych okolicznościach związanych z wywłaszczeniem. W skomplikowanych sytuacjach warto wystąpić o indywidualną interpretację do organów podatkowych z opisem własnej sytuacji. Ważny jest również aspekt opodatkowania VAT, gdy wywłaszczana osoba działa w charakterze podatnika VAT. W rozumieniu art. 7 Ustawy z dnia r. o podatku od towarów i usług, dostawa gruntów na rzecz organu państwowego w zamian za odszkodowanie (w kwocie brutto) za wywłaszczenie jest dostawą towaru. Zwolnienie z VAT obejmuje dostawę (w tym przypadku wywłaszczenie), której przedmiotem jest grunt niezabudowany o przeznaczeniu innym niż budowlane (rolny, leśny). Zatem, dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT, a więc będzie opodatkowania w wysokości 23% VAT. Zobacz przykładowe podziały nieruchomości >> Wykonujemy podziały nieruchomości w całej Rychlicki+48 600 993 @ Niniejszy artykuł jest chroniony prawem autorskim. Zabrania się jego kopiowania i cytowania bez podania źródła i autora. W przypadku zawinionego naruszenia praw autorskich sprawca będzie zobowiązany do naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu. Autor artykułu Rafał Rychlicki, Geodetic Vice-CEO, Court Expert, Licensed Land Surveyor (1,2) © ℗ Wszelkie prawa zastrzeżone

^{12. Grunt zagospodarowany tymczasowymi drogami dojazdowymi I i II 1,30 13. Grunt zabudowany wiatami nie stanowiącymi własności Skarbu Państwa wykorzystywanymi z przeznaczeniem pod działalność gospodarczą (z wyłączeniem działalności określonej w tabelach nr 7 i 8) Za pow. użytkową do 550 m} Ten tekst przeczytasz w 4 minuty Wydzielona droga nie ma charakteru drogi publicznej, jeśli w decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości ustalono, że działki będą miały dostęp do drogi publicznej przez wydzieloną drogę wewnętrzną. / Shutterstock Gdy wskutek podziału wydzielono działki na drogę wewnętrzną, która nie przeszła na własność gminy, właścicielom nie przysługuje zwrot pieniędzy za wywłaszczenie. Nie odebrano im bowiem prawa własności. Nie ma podstaw prawnych do wypłaty odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości, gdy wydzielone działki zostały przeznaczone pod drogę wewnętrzną, a nie publiczną. Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 października 2016 r. (sygn. akt I OSK 2892/14). Orzeczenie to zostało wydane w sprawie właścicieli działek, które zostały wydzielone zgodnie z planem zagospodarowania jako drogi wewnętrzne służące wyłącznie tym właścicielom. Ich zdaniem wprawdzie działki te nie zostały wydzielone pod drogi publiczne, ale faktycznie są ogólnodostępnymi ciągami komunikacyjnymi. Osoby te wystąpiły do starosty o wypłatę odszkodowania za wywłaszczanie. Ten decyzją odmówił zapłaty żądanego świadczenia, uzasadniając swoje rozstrzygnięcie tym, że wydzielone grunty nie zostały przeznaczone na drogi o charakterze publicznym. Wojewoda, rozpatrując odwołanie od decyzji starosty, utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie i zauważył, że właściciele otrzymali odszkodowania za część działek, które zostały przeznaczone na poszerzenie drogi gminnej. Podział dróg Ustalenie prawa do odszkodowania na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( z 2015 r. poz. 1774 ze zm., dalej: jest uwarunkowane wydzieleniem działek gruntu pod drogi publiczne, w tym drogi gminne, i przejściem ich z mocy prawa na własność gminy. Zasadniczą kwestią jest więc to, czy w wyniku zatwierdzenia podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właścicieli nieruchomości nowo powstałe działki wydzielone zostały z przeznaczeniem pod drogę publiczną, czy też wydzielenie gruntu nastąpiło pod drogę o charakterze wewnętrznym. Aby wyjaśnić ten podział, należy wskazać, że pojęcie drogi publicznej uregulowane jest w ustawie z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ( z 2016 r. poz. 1440 ze zm., dalej: Z art. 1 wynika, że taki charakter ma droga, gdy może korzystać z niej każdy, zgodnie jej przeznaczeniem. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne (art. 2 ust. 1 Do tych ostatnich zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu. Ustalenie ich przebiegu następuje w drodze uchwały rady gminy (art. 7 Drogi niezaliczone do żadnej z ww. kategorii, w szczególności te w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe, są drogami wewnętrznymi. Wobec powyższego dzieli wszystkie drogi na dwie kategorie dróg publicznych i wewnętrznych. Podział ten ma charakter dychotomiczny i nie przewiduje pojęcia dróg, które pozostawałoby poza nim. Decyduje plan miejscowy Przepisy nie zawierają podstawy do nadania działce nieprzewidzianej w planie zagospodarowania przestrzennego pod drogę wewnętrzną, charakteru drogi gminnej. W świetle art. 98 ust. 1 własność takiej nieruchomości nie przechodzi na gminę. Nie ma ona prawa wystąpić w takim przypadku o dokonanie wpisu prawa własności nieruchomości w księdze wieczystej w trybie art. 98 ust. 2 Dlatego w takiej sytuacji nie ma podstaw do wypłaty odszkodowania w trybie art. 98 ust. 3 Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 30 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wa 2868/13). Pogląd ten potwierdził NSA w wyroku z 4 października 2016 r. (sygn. akt I OSK 2892/14), wskazując, że dla przyjęcia, iż spełnione są przesłanki przysługiwania odszkodowania, o którym mowa w art. 98 ust. 3 konieczne jest przejście działki gruntu na własność jednostki samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa z mocy prawa, na skutek wydzielenia jej jako drogi publicznej z nieruchomości, która podlegała podziałowi. O tym, czy do takiego wydzielenia doszło, rozstrzyga decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości, wydawana na podstawie art. 96 ust. 1 O charakterze wydzielonej drogi nie przesądza zatem organ rozstrzygający wniosek o odszkodowanie, ale organ wydający decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości (por. wyrok NSA z 27 czerwca 2012 r., sygn. akt I OSK 986/11; wyrok NSA z 10 września 2014 r., sygn. akt I OSK 229/13). Naczelny Sąd Administracyjny wskazał ponadto, że podział nieruchomości uwarunkowany jest co do zasady nie tylko zgodnością z ustaleniami planu miejscowego (art. 93 ust. 1 lecz także dostępem do drogi publicznej. Ten dostęp zaś może polegać także na wydzieleniu drogi wewnętrznej wraz z ustanowieniem na tej drodze odpowiednich służebności dla wydzielonych działek gruntu albo ustanowieniu dla tych działek innych służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości wydzielenia drogi wewnętrznej z nieruchomości objętej podziałem. W ocenie NSA nie można zatem twierdzić, że wydzielona droga ma charakter drogi publicznej, jeśli w decyzji zatwierdzającej podział rozstrzygnięto o takiej formie dostępu działek do drogi publicznej, która polega na wydzieleniu drogi wewnętrznej. Niezasadny zarzut Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się do zarzutu, że starosta nie wziął pod uwagę wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Bugajny i inni przeciwko Polsce z 6 listopada 2007 r. (Application no. 22531/05, Legalis nr 122352) i stwierdził, iż został on wydany w odmiennym stanie prawnym. W orzeczeniu tym trybunał uznał, że przeznaczenie w decyzji podziałowej prywatnej działki pod ogólnodostępną drogę istotnie ogranicza właściciela w korzystaniu z nieruchomości, a zatem oznacza pozbawienie posiadania w rozumieniu art. 1 Pierwszego Protokołu do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, który wyznacza granice ingerencji państwa w prawo własności ( nr 36, poz. 175). Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że w momencie wydania wyroku na mocy wówczas obowiązującego art. 93 ust. 3 oraz art. 98 ust. 1 można było w postępowaniu odszkodowawczym ustalać charakter drogi. Zarówno bowiem w art. 93 ust. 3, jak i w art. 98 ust. 1 była mowa o wydzieleniu drogi, bez zastrzeżenia o możliwości wydzielenia drogi publicznej lub wewnętrznej. Ponadto w ocenie NSA odmienny był stan faktyczny. W sprawie Bugajny i inni przeciwko Polsce droga została oznaczona symbolem KD, podczas gdy w rozpatrywanej sprawie drogi zostały oznaczone symbolem KDW, a więc jako drogi dojazdowe wewnętrzne. Wydzielenie działki drogowej zapewniającej komunikację nowo powstałych działek z drogami publicznymi jest w interesie właściciela nieruchomości dokonującego podziału i przyszłych właścicieli poszczególnych działek, zwiększa ono ich atrakcyjność i cenę. Może być ono także warunkiem dokonania podziału, czyli zapewnienia dostępu do drogi publicznej. Wydzielona droga nie ma charakteru drogi publicznej, jeśli w decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości ustalono, że działki będą miały dostęp do drogi publicznej przez wydzieloną drogę wewnętrzną. Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Zobacz więcej Przejdź do strony głównej Za użytki rolne, tj. grunty oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako: R – orne, S – sady, Ł – łąki, Ps – pastwiska, Br – rolne zabudowane, Wsr – pod stawami, W – pod rowami. Jeśli na gruntach rolnych prowadzisz działalność gospodarczą inną niż rolnicza – zamiast podatku rolnego płacisz podatek od nieruchomości.

Inwestorzy budujący dom poza miastem często mają problem z drogą dojazdową do działki. O tym, kto powinien zająć się jej budową, decyduje to, czyją własnością jest grunt, przez który ma droga przebiegać. W przypadku drogi wewnętrznej za jej budowę i modernizację odpowiada właściciel gruntów, przez które ta droga przebiega. Kiedy drogę nazywamy wewnętrzną? Zgodnie z Ustawą o drogach publicznych (art. 8) droga wewnętrzna to taka, która jest wytyczona na gruncie należącym do właściciela nieruchomości lub na gruntach właścicieli będących sąsiadami. Drogami wewnętrznymi są bowiem drogi, parkingi oraz place niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg. Kto zatem odpowiada za jej budowę, przebudowę, remont, utrzymanie oraz oznakowanie? Odpowiada za nie zarządca terenu, a gdy nie jest wyznaczony – właściciel gruntu. W związku z tym ponosi on wszystkie koszty związane z budową drogi oraz jej późniejszymi remontami. Do zarządcy lub właściciela terenu należy także oznakowanie połączeń drogi wewnętrznej z drogą publiczną, a także utrzymanie urządzeń bezpieczeństwa i organizacji ruchu związanych z funkcjonowaniem połączeń. Jeśli chodzi natomiast o nazwę drogi wewnętrznej, to nadaje ją rada gminy. Podjęta uchwała wymaga jednak zgody pisemnej właścicieli gruntów, przez które droga przebiega. Formalności związane z budową drogi wewnętrznej Możliwość wytyczenia drogi dojazdowej oraz jej lokalizacji względem istniejących zabudowań powinna być uwzględniona w Miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub – w przypadku jego braku – w wydanej przez gminę decyzji o warunkach zabudowy. Budowa drogi wewnętrznej wymaga pozwolenia na budowę i złożenia stosownej dokumentacji u właściwego miejscowo starosty. Dopiero po uzyskaniu pozwolenia można przystąpić do budowy drogi. W rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, zawarte są szczegółowe warunki techniczne związane z budową dróg dojazdowych. Zgodnie z nimi szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3 m. Należy także zapewnić dojazd i dojście umożliwiające dostęp do drogi publicznej odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej. Poza tym należy dostosować takie parametry drogi jak szerokość, promienie łuków dojazdów, nachylenie podłużne i poprzeczne czy nośność nawierzchni do wymiarów gabarytowych, ciężaru całkowitego oraz warunków ruchu pojazdów, których dojazd tą drogą jest konieczny. Inne warunki, które droga musi spełniać, może opisywać decyzja o pozwoleniu na jej budowę. Połączenie drogi dojazdowej z drogą publiczną Ponieważ każda droga dojazdowa musi być połączona z drogą publiczną. Jeśli taki zjazd dotychczas nie istniał, konieczne jest uzyskanie zezwolenia na lokalizację zjazdu na drogę publiczną. W przypadku gdy dotychczasowy zjazd nie spełnia wymagań planowanej inwestycji, trzeba wystąpić o zezwolenie na jego przebudowę. Decyzje wydaje właściwy zarządca drogi publicznej, a więc Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w przypadku dróg krajowych, zarząd województwa – dla dróg wojewódzkich, zarząd powiatu – dla dróg powiatowych, wójt, burmistrz lub prezydent miasta – dla dróg gminnych. Gmina właścicielem drogi Widzimy zatem, że budowa drogi i jej utrzymanie wymaga spełnienia wielu wymagań formalnych oraz przeznaczenia środków finansowych, które musi zapewnić właściciel gruntu, przez który droga przebiega. Jedynie w przypadku, gdy droga jest własnością gminy, obowiązki związane z budową zostają na nią przeniesione. Zatem szybkość realizacji prac związanych z budową drogi i jej remontami będzie zależała od posiadanych środków oraz priorytetów wyznaczonych przez gminę. Proponowane dla Ciebie

Grunty pod inwestycje kolejowe nabywane będą w drodze wywłaszczeń za godziwym odszkodowaniem, tak jak to wygląda w przypadku budowy autostrad czy inwestycji w linie energetyczne - mówi rzecznik. Co wiadomo już o terenach przeznaczonych pod wykupy. Ile ich jest, gdzie się znajdują, jaka jest cena (przedział cenowy) wykupu?

Rozwój infrastruktury drogowej powoduje, że niektóre nieruchomości będące w posiadaniu prywatnych podmiotów znajdują się w obszarze planowania nowych inwestycji drogowych. Odpowiednie organy (w zależności od charakteru inwestycji drogowej) zawiadamiają wówczas o wszczęciu postępowania na podstawie Ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Oczywiście przejęcie takiej nieruchomości bądź jej części następuje za odpowiednią odpłatnością. Czy wypłacone w ten sposób odszkodowanie z tytułu przejęcia części nieruchomości podlega opodatkowaniu? Odpowiedź znajduje się poniżej. Realizacja inwestycji drogowej – podstawa prawna Przed przystąpieniem do wykonania danej inwestycji drogowej muszą zostać podjęte działania mające na celu uzyskania gruntów pod ich budowę. Zgodnie z art. 11a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi. Decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego (art. 11f ust. 1 pkt 6 ww. ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6 przedmiotowej ustawy, stają się z mocy prawa: własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych; własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych – z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. W myśl art. 12 ust. 4a powołanej ustawy decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa wyżej, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Odszkodowanie za nieruchomości przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nich ograniczone prawo rzeczowe. Wysokość odszkodowania ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania. Wyliczenie źródeł przychodu wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT ma jedynie charakter przykładowy. O otwartym charakterze powyższego katalogu świadczy fakt, że źródłami przychodów na gruncie PIT mogą być również „inne źródła”. Do tej kategorii należy zatem zaliczyć wszystkie te przychody, które nie są wymienione w pkt 1–8. Jednakże nie wszystkie odszkodowania, mimo że stanowią przychód, objęte są podatkiem PIT. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 21 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu. Mimo że w ww. przepisie brakuje sformułowania o odszkodowaniu tytułem przejęcia części nieruchomości na realizację inwestycji drogowej, zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami. Wobec tego odszkodowanie z tytułu przejęcia części nieruchomości na realizację inwestycji drogowej ustalane i wypłacane jest zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, tym samym objęte jest zwolnieniem z podatku PIT. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 sierpnia 2020 roku, „Według art. 112 ust. 1 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji. Przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości stała się ostateczna (art. 121 ust. 1 ww. ustawy). Z powyższych przepisów wynika, że wywłaszczenie nieruchomości przeznaczonej pod budowę dróg publicznych stanowi wywłaszczenie na cele publiczne. Wywłaszczanemu właścicielowi przysługuje odszkodowanie, którego zasady ustalania oraz wypłaty określa ustawa o gospodarce nieruchomościami”. Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o PIT ma na celu zapewnienie ochrony interesów właściciela nieruchomości, w przypadku gdy – niezależnie od jego woli – następuje ingerencja w prawo własności tej nieruchomości polegająca na pozbawieniu właściciela tego prawa lub jego ograniczeniu. Sytuacja taka dotyczy konieczności zbycia nieruchomości z uwagi na planowane wywłaszczenie w związku z realizacją celów publicznych. To, czy zbycie nieruchomości nastąpi w drodze umowy cywilnoprawnej w ramach procesu pozyskiwania nieruchomości na cele publiczne objęte zakresem zamówienia publicznego, czy też w drodze wywłaszczenia, nie ma znaczenia dla zakresu zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Wykładnia gramatyczna oraz celowościowa ww. przepisu pozwala na przyjęcie, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na cele publiczne związane z budową sieci elektroenergetycznych uzyskany przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego będzie wolny od opodatkowania, z zastrzeżeniem ograniczenia określonego w zdaniu drugim art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o PIT. Nie można zgodzić się z poglądem, że zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 29 obejmuje swoim zakresem przedmiotowym środki finansowe stanowiące cenę uzyskaną z odpłatnego zbycia przez właściciela nieruchomości w trybie art. 13 ust. 3 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych jako pozostałej po wywłaszczeniu („nieruchomości resztującej”) – wyrok NSA w Warszawie z 28 lipca 2016 roku, II FSK 1766/14. Powyższy wyrok dotyczy sytuacji, gdzie dotychczasowy właściciel postanowił sprzedać na rzecz organu samorządu pozostałą część nieruchomości, która nie zostanie zajęta na rzecz realizacji inwestycji drogowej. Wówczas kwota wypłacona na podstawie umowy sprzedaży tzw. nieruchomości resztowej nie jest zwolniona z podatku PIT jako odszkodowanie z tytułu przejęcia części nieruchomości na realizację inwestycji drogowej. Przykład 1. Pan Jan jest właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 20 arów. W stosunku do jego nieruchomości została wydana decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Organ samorządu wskazał, że przejmuje 17 arów i za ten fragment nieruchomości panu Janowi zostało wypłacone odszkodowanie w wysokości 100 000,00 zł. Pan Jan postanowił sprzedać na rzecz organu samorządu pozostałe 3 ary z uwagi na fakt, że jest to niewielki fragment gruntu i stracił on dla niego gospodarcze znaczenie. Zawarł z organem samorządu umowę sprzedaży 3 arów gruntu za kwotę 10 000,00 zł. Czy przedmiotowa kwota otrzymana tytułem zbycia części nieruchomości (10 000,00 zł) podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o PIT? Przychód uzyskany ze sprzedaży na podstawie umowy cywilnoprawnej części nieruchomości pozostałej po wywłaszczeniu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o PIT, umowa cywilnoprawna, której mocą dochodzi do zbycia „nieruchomości resztowej” nie może być bowiem utożsamiana z umową odpłatnego zbycia na cele uzasadniające wywłaszczenie. To właściciel podejmuje decyzję o sprzedaży „resztówki”, zawierając umowę cywilnoprawną. Skoro nie dojdzie do wywłaszczenia w drodze decyzji pozostałej części nieruchomości („resztówki”), to przy jej sprzedaży nie ma mowy o celach uzasadniających wywłaszczenie, skoro samo wywłaszczenie miało miejsce wcześniej. Gmina płaci go przez błąd urzędniczki, która w sprawozdaniu powierzchnię terenów częściowo zwolnionych z opłat za grunty w związku z prowadzeniem działalności publicznej podała zamiast 18 tys. m kw. – 18 tys. ha. Pomyłka uruchomiła lawinę konsekwencji, była podstawą do złych

Mikołaj Frączak / 17 października 2019 Ograniczone możliwości gospodarowania działką Drogi to niewątpliwie inwestycje pożytku publicznego. Jeśli na etapie konsultacji społecznych oraz analiz prowadzonych przez niezależne instytucje zapadła decyzja o poprowadzeniu drogi przez naszą działkę, raczej nie jesteśmy w stanie wstrzymać takiej inwestycji. Prawo daje inwestorowi bardzo duże możliwości, dzięki którym zablokowanie takiej budowy jest w zasadzie niemożliwie. Oczywiście można brać aktywny udział w konsultacjach, ale wyłącznie na etapie, kiedy w grę wchodzi kilka wariantów przebiegu naszej trasy. Sprawa komplikuje się, kiedy nowa inwestycja została już wpisana w plany zagospodarowania przestrzennego. Pani Marzena posiada rozległą działkę o nieregularnym kształcie w jednej ze wsi w centralnej Polsce. Kilka lat temu gmina zaplanowała, że przez jej część będzie przebiegała nowa droga gminna, będąca dodatkowym zjazdem z trasy wojewódzkiej. Póki co, inwestycja pozostaje jedynie w planach, ale nic się jak na razie nie dzieje, by droga szybko powstała. Pani Marzena w związku z rozwojem swojego gospodarstwa rolnego chciała wybudować dodatkowy budynek gospodarczy na maszyny rolnicze w bezpośrednim sąsiedztwie przyszłej drogi. W trakcie procedury uzyskiwania pozwolenia dowiedziała się, że nie może niczego budować w tej części działki ze względu na plany zagospodarowania przestrzennego. Co w tej sytuacji może zrobić? CZYTAJ TEŻ Podatek od czynności cywilnoprawnej przy zakupie nieruchomości Domaganie się wykupu gruntu przewidzianego w planie pod cele publiczne Jeżeli całość lub część działki, której jesteśmy właścicielami jest przewidziana w planie pod cele publiczne, mamy prawo domagać się od samorządu odszkodowania za poniesione szkody lub wykupienia nieruchomości lub jej części, której ma dotyczyć przyszła inwestycja. Wynika to z faktu, że nie możemy już gospodarować naszą nieruchomością w dowolny sposób. Nie jesteśmy w stanie, tak jak pani Marzena, przeprowadzić prywatnej inwestycji i możemy być pewni, że prędzej czy później i tak nieruchomość (lub wydzielona geodezyjnie część) zmieni właściciela. Właściciel takiej nieruchomości może w prosty sposób udowodnić, że przed zmianami w planach zagospodarowania przestrzennego mógł wykorzystać dany grunt lub jego część np. pod budowę domu, budynku gospodarczego czy urządzenia ogrodu z elementami małej architektury, a zatem możliwość zagospodarowania nieruchomości została w znacznym stopniu ograniczona. CZYTAJ TEŻ Co mogę zrobić ze swoim ciałem po śmierci? Gmina nie chce wypłacić odszkodowania lub wykupić nieruchomościami Jeżeli nasze żądanie dotyczące odszkodowania lub wykupu nieruchomości zostało odrzucone przez gminę, można skierować sprawę do sądu. Ten może nakazać urzędowi złożenie specjalnego oświadczenia woli o dokonaniu takiego wykupu. Może także zasądzić odszkodowanie na rzecz właściciela gruntów. Jeżeli pod inwestycję celu publicznego ma zostać przeznaczona część działki, można powołać się na artykuł 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Właściciel może zwrócić się do władz samorządowych o wydzielenie z należącej do niego działki tej części, która będzie przeznaczona pod planowane, publiczne działania inwestycyjne. W ramach odszkodowania, właściciel takiej nieruchomości może otrzymać inną działkę o podobnej wartości (tzw. nieruchomość zamienna). Jeśli nie uda się doprowadzić do porozumienia w tej sprawie, odszkodowanie wypłaca się zgodnie z zasadami i trybem, jaki obowiązuje w przypadku wywłaszczania z nieruchomości. Decyzję w tej sprawie może podjąć starosta. W momencie jej uprawomocnienia odszkodowanie otrzymamy w bardzo krótkim terminie – 14 dni. CZYTAJ TEŻ Budowa studni przydomowej 2019. Wymagania prawne Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień. Czy ten artykuł był przydatny?

Do dróg publicznych zaliczane są drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Reklama. Natomiast pozostałe drogi, które należą do gminy muszą być opodatkowane. A zatem, jeżeli

Zapisy prawa miejscowego mówią o tym, że droga ta jest własnością inwestora, a może być za zgodą burmistrza własnością gminy. Czy w świetle art. 98 ten podział jest zgodny z prawem i gmina może nie przejąć tej działki drogowej? Odpowiedź W niniejszym przypadku z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, jaki charakter ma wskazana w zapytaniu droga. Najprawdopodobniej będziemy mieli tutaj do czynienia z drogą wewnętrzną. Z art. 93 ust. 1 w zw. z art. 98 ust. 1 nie można wyprowadzać uprawnienia właściciela nieruchomości podlegającej podziałowi do żądania wyznaczenia na nieruchomości drogi publicznej (co miałoby skutkować jej przejęciem za odszkodowaniem przez jednostkę samorządu terytorialnego) ani też domniemywać jej istnienia w przypadku braku wyraźnych postanowień planu miejscowego w tym względzie. Stąd też w zaistniałym stanie faktycznym, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do decyzji podziałowej, z której definitywnie będzie wynikać charakter wydzielonej pod drogę dojazdową działki Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) – dalej działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Powołany przepis dotyczy wyłącznie wydzielania działek pod drogi publiczne. To z decyzji podziałowej musi wynikać, że wydzielona działka gruntu została wydzielona pod drogę publiczną, a nie jedynie pod drogę, jako ciągu komunikacyjnego, która nie ma charakteru publicznego – por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2012 r., I OSK 986/12, LEX nr 1217382. Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 stycznia 2013 r., II SA/Ol 1314/12, LEX nr 1274565), drogi połączone z siecią dróg publicznych, a przede wszystkim nie przeznaczone do wyłącznego użytku mieszkańców zamkniętego osiedla, lecz ogólnodostępne, służące nieograniczonej liczbie potencjalnych użytkowników, którzy mogą korzystać z nich na podobnych zasadach, jak z dróg wybudowanych i utrzymywanych przez samorząd lub inny podmiot publiczny, należy zaliczyć do dróg publicznych. W niniejszym przypadku z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, jaki charakter ma wskazana w zapytaniu droga. Najprawdopodobniej będziemy mieli tutaj do czynienia z drogą wewnętrzną, którymi, w świetle art. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) – dalej są drogi niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg (por. też wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 września 2009 r., II OSK 1330/08, LEX nr 1166026 i z 20 października 2010 r., III SA 1432/99, LEX nr 47974). Stosownie do art. 93 ust. 3 podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki nie mają dostępu do drogi publicznej, przy czym za dostęp do drogi publicznej uważa się wydzielenie drogi wewnętrznej wraz z ustaleniem na tej drodze odpowiednich służebności drogowych. Z art. 93 ust. 1 w zw. z art. 98 ust. 1 nie można wyprowadzać uprawnienia właściciela nieruchomości podlegającej podziałowi do żądania wyznaczenia na nieruchomości drogi publicznej (co miałoby skutkować jej przejęciem za odszkodowaniem przez jednostkę samorządu terytorialnego) ani też domniemywać jej istnienia w przypadku braku wyraźnych postanowień planu miejscowego w tym względzie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2007 r., I OSK 1462/06, LEX nr 453471).Trzeba mieć na uwadze, iż drogi wewnętrzne mogą być urządzone na gruntach będących własnością także innych osób niż wymienione w art. 2a a co za tym idzie w takim przypadku wydzielona pod taką drogę działka gruntu nie przejdzie z mocy prawa na własność gminy. Stąd też w zaistniałym stanie faktycznym, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do decyzji podziałowej, z której definitywnie będzie wynikać charakter wydzielonej pod drogę dojazdową działki pochodzi z programu Serwis Budowlany . iRsLh.

0i1gs3vevw.pages.dev/90

0i1gs3vevw.pages.dev/70

0i1gs3vevw.pages.dev/60

0i1gs3vevw.pages.dev/84

0i1gs3vevw.pages.dev/49

0i1gs3vevw.pages.dev/80

0i1gs3vevw.pages.dev/27

0i1gs3vevw.pages.dev/33

ile gmina płaci za grunt pod drogę